De uitvaart-expositie

Een tentoonstelling van haar schilderijen als uitvaart, en iedere gast mocht er na afloop één mee naar huis nemen. Hoe mooi is dat? Het scheelt ook nog eens in het opruimen en verdelen achteraf. Uitvaartverzorger Bo Brans glimt nog als ze het vertelt.

De overleden vrouw had best een grote vrien­den-en kennissenkring, maar geen goed contact met haar kinderen en die hadden onderling ook slecht contact. Nadat ze was overleden waren ze er wel alle vier. En er bleek bij het regel­gesprek ook nog een vriendin, haar beste vriendin, ook een vrouw van in de tachtig. Heel fijn, die vervulde een beetje een bemiddelende rol. Haar kinderen wilden eigenlijk niks, maar ze wilden haar toch ook niet zomaar laten gaan.

We zaten in haar atelier, met al haar tekeningen om ons heen. Die waren echt haar levenswerk. Ze waren heel per­soonlijk, ze tekende bijvoorbeeld wat het haar deed dat ze geen contact meer had met een kind. Ik vroeg: ‘Wat willen jullie wél?’ Ik keek eens om me heen, naar al die schilderijen en vroeg: ‘Kunnen we daar niet iets mee?’