Friedhofszwang drijft Duitsers de grens over

Duitse wetgeving

De Bestattungsgesetz, de Duitse versie van de Wet op de Lijkbezorging, geldt per deelstaat. Dat houdt in dat deelstaatregeringen hun eigen invulling aan de uitvaartwet mogen geven. Landelijk geldt echter de Friedhofszwang: elke overledene moet uiteindelijk op een begraafplaats (Friedhof) terechtkomen, begraven of gecremeerd. Uiterlijk zes weken na de crematie moet de as worden bijgezet op een begraafplaats, of mag bij uitzondering worden verstrooid of begraven in een aantal daarvoor aangewezen bosgebieden. Nabestaanden mogen dus niet de as bewaren of verstrooien op een zelfgekozen plek.

De Bestattungsgesetz, de Duitse versie van de Wet op de Lijkbezorging, geldt per deelstaat. Dat houdt in dat deelstaatregeringen hun eigen invulling aan de uitvaartwet mogen geven. Landelijk geldt echter de Friedhofszwang: elke overledene moet uiteindelijk op een begraafplaats (Friedhof) terechtkomen, begraven of gecremeerd. Uiterlijk zes weken na de crematie moet de as worden bijgezet op een begraafplaats, of mag bij uitzondering worden verstrooid of begraven in een aantal daarvoor aangewezen bosgebieden. Nabestaanden mogen dus niet de as bewaren of verstrooien op een zelfgekozen plek.

Verhouding begraven-cremeren

Duitsland heeft geen koepelorganisatie voor crematoria. Pharos magazine berekende op basis van door verschillende crematoria en uitvaartorganisaties aangeleverde cijfers, dat in 2019 69 procent van de overledenen werd gecremeerd en 31 procent begraven. In 2018 was die verhouding 67-33.