‘In het licht zetten’ en ander warm taalgebruik

Warm en persoonlijk moet uitvaarttaal zijn, en duidelijk. Zakelijk mag best, hard niet. “Maar vooral niet wollig of vaag.”

Rouwkaarten zijn vaak onoverzichtelijk, vinden Simone Remmen en Ilona Molhuysen van Funeral Company. “Wij zijn erg van ‘less is more’: zet er alleen op wat voor de lezer van belang is.” Dus niet: ‘Mama is thuis, alwaar geen bloemen.’ De funeralplanners zouden die tekst liever weglaten. “De paar mensen die je thuis wilt ontvangen, bel je op, om ze uit te nodigen. Daarmee houd je de annonce overzichtelijk.”

Het woord ‘uitvaart’ gebruiken Remmen en Molhuysen zo min mogelijk – ‘dat klinkt ongezellig, hard’ –, ze spreken liever over ‘afscheid’ of afscheidsbij­eenkomst, -dienst (als het kerkelijk is) of -viering. Dit laatste woord wint terrein, want steeds meer mensen willen bij een uitvaart het leven van de overledene vieren. Hem, haar of die ‘nog één keer in het licht zetten’. Dat is terminologie die de dames aanspreekt. “Zeker. We gebruiken ook veel kaar­sen. Een kaars aansteken bij een overledene is een krachtig ritueel. Je kunt iets doen, het is een mooi, warm gebaar.”