Pauselijke uitvaart: bijzonder gewoon of gewoon bijzonder?

Voor het eerst sinds twintig jaar is weer een regerende paus begraven. Voor een pauselijke uitvaart zijn allerlei protocollen, draaiboeken en rituelen. Ook zijn er duizenden belangstellenden, waaronder allerlei hooggeplaatste mensen. Niet zo ‘gewoon’, maar toch wilde paus Franciscus het zelf vooral niet al te bijzonder maken. Hoe zag de uitvaart er uit en wat valt mensen uit de uitvaartbranche op?

Een pauselijke uitvaart is op zichzelf al bijzonder: het komt niet heel vaak voor, de omvang is groot en de hele wereld kijkt mee. Wat het deze keer extra bijzonder maakte, was dat het ‘anders’ was dan andere pauselijke uitvaarten. Al voor zijn overlijden zorgde Franciscus zelf voor een vereenvoudigde uitvaartritus. Volgens de Vaticaanse ceremoniemeester deed hij dat omdat ‘het de uitvaart van een herder en leerling van Christus is en niet van een machtig persoon van deze wereld’.

Paus Franciscus maakte onder andere specifieke keuzes wat betreft de kist en de opbaring. Een paus wordt doorgaans begraven in drie kisten: het lichaam wordt eerst in een cipressenhouten kist gelegd, die vervolgens in een loden kist wordt geplaatst en daarna in een iepen- of eikenhouten kist. Dat hoefde allemaal niet voor Franciscus, hij koos voor één kist uit cipressenhout, die met zink was bekleed. Hierin werd hij opgebaard. De open kist stond op de grond, niet op een verhoging voor het altaar zoals bij zijn voorganger.