Blijvend verbinden

Bij een kleine seniorenwoning bel ik aan. Door het openstaande raam dringt het geroezemoes door tot in het steegje. Tot mijn verbazing zit de kleine kamer vol met mensen die allemaal het hoogste woord willen hebben. En dan is het gezin van elf kinderen met partners plus 21 kleinkinderen nog niet eens compleet.

Verhalen en anekdotes vliegen heen en weer over de tafel. Ik doe altijd mijn best om gelijk de voor­naam van de nabestaanden te onthouden, maar dit is een behoorlijke uitdaging. Ik kan me voorstellen hoe hun overleden moeder vroeger, als middel­punt van het gezin, al haar energie nodig had om voor ieder kind de nodige zorg en aandacht te hebben, en dat een momentje voor haarzelf een luxe was. Breien was voor haar een ambacht: ont­staan uit zuinigheid en niets verloren laten gaan, uitgegroeid tot een ontspannende bezigheid.