“Ben je in de wereld van afscheid en rouw gaan werken door wat er met je moeder is gebeurd?” Ik vind dat een lastige vraag. Met het antwoord heb ik namelijk het gevoel iets te moeten bewijzen. Dat ik heus wel professioneel kan zijn ondanks mijn eigen pijn, dat ik mijn eigen rouw voldoende verweven heb om er voor een ander te kunnen zijn, dat ik vooral krachtig en niet te veel kwetsbaar ben.
Ik realiseer me dat mijn gevoel bij die vraag alles over mij zegt. Omdat ik invul dat de ander mijn geschiedenis als kwetsbaarheid ziet, en dat dat afbreuk zou doen aan mijn waarde als professional. Maar ja, eerlijk gezegd frons ik zelf regelmatig (hopelijk onzichtbaar) mijn wenkbrauwen als iemand vertelt dat een eigen ervaring met verlies de aanleiding was in de uitvaart te gaan werken. Vooral als ik de indruk krijg dat diegene die ervaring alleen als kracht lijkt te zien.
Log in of abonneer om het artikel te lezen.
Wilt u een account aanmaken?
Registreer