Toch zijn er wel degelijk problemen. Sommige mortuaria hanteren schimmige tarieven, er zijn mortuariumbeheerders die bekend staan als lijkenpikkers, en de roep om meer controle maakt het mortuarium almaar duurder. Waar je vroeger de sleutel bij de receptie haalde, moet je nu, nota bene in het digitale tijdperk, een persoonlijke overdracht doen, met een mobiele mortuariummedewerker die daarvoor wellicht uit een ander ziekenhuis moet komen. Dat alles lukt natuurlijk niet binnen de drie uur waarin het mortuariumverblijf nog gratis is. Waarom betalen ziekenhuizen de mortuariumkosten niet voor een dag in plaats van voor drie uur? Is het niet raar dat ziekenhuizen verdienen aan hun dode patiënten? Sommige ziekenhuizen vragen mortuariumbeheerders zelfs vergoedingen tot 500 euro per overledene. Ergens begrijpelijk, een vorm van marktwerking: uitvaartverzorgers staan in de rij om een mortuarium te beheren. Als je dat goed doet, houd je er immers zeker uitvaarten aan over. Het vraagt wel wat om de vrije keuze voor een uitvaartverzorger boven het bedrijfsbelang
